W 1990 roku ponad 60% jego powierzchni zostało włączone do Poleskiego Parku Narodowego. Obecnie PPK zajmuje powierzchnię 5 113 ha. Tworzą go cztery enklawy rozmieszczone wokół parku narodowego. Położony jest na terenie gmin Urszulin i Stary Brus w powiecie włodawskim oraz Sosnowica w powiecie parczewskim.
Wokół parku znajduje się otulina o powierzchni 16 113 ha, która stanowi jednocześnie zachodnią część Poleskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.

Celem ochrony w parku jest zachowanie krajobrazu części Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej, nazywanej również Pojezierzem Łęczyńsko-Włodawskim. Krajobraz parku to mozaika pól, łąk, torfowisk, wód i lasów. Teren jest na ogół równinny z łagodnymi zagłębieniami zajętymi przez torfowiska lub trudno dostępne jeziora.

Poleski Park Krajobrazowy położony jest na Polesiu Lubelskim w obrębie dwóch mezoregionów: Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej oraz Zaklęsłości Sosnowickiej. Rzeźba terenu kształtowana była przez procesy akumulacji związane ze zlodowaceniem środkowopolskim. Głównym elementem krajobrazu jest rozległa równina z licznymi jeziorami, stawami, oczkami wodnymi i  torfowiskami. Krajobraz jest niekiedy urozmaicony przez lokalne guzy i  wyniesienia kredowe. Do największych należy Guz Woli Wereszczyńskiej o  wysokości 180 m n.p.m., inne spotkać można w okolicach Wólki Wytyckiej, Kolonii Kochanowskie i Załucza Starego. Występują tu również ciekawe formy ukształtowania terenu: ozy, kemy i zagłębienia krasowe. Park charakteryzuje duży udział wód powierzchniowych oraz terenów podmokłych.

Największym zbiornikiem wodnym jest Jezioro Wytyckie. Pod koniec lat siedemdziesiątych jezioro otoczono groblami a na początku lat osiemdziesiątych powstał tu zbiornik retencyjny o powierzchni 487 ha i  głębokości dochodzącej do 6 m. Pozostałe jeziora to Jezioro Karaśne koło Urszulina o powierzchni 8,7 ha oraz Gumienko (tzw. Owenek) o  powierzchni 4,5 ha. Ważnym elementem parku jest zespół stawów w Starym Brusie. Obejmuje on 23 stawy, wśród których największymi są: Żabka, Rybitwa, Trościany. Zostały one zbudowane w okresie międzywojennym na terenie torfowisk. Przez park przepływają Włodawka, Piwonia i Bobryk. Cały ten obszar pocięty jest przez sieć rowów melioracyjnych. W parku znajduje się jeden projektowany rezerwat przyrody – zarastające jeziorko Kahiża wraz z otaczającym je torfowiskiem niskim.